Mój Romeo(dla opuszczonych)

Dla każdej, która widzi w sobie Julię...

Ach Romeo, mój Romeo
Pamiętam jak stałeś pod balkonem,
Twoje oczy rozmarzone
Patrzyły na mą osobę
To były dla mnie chwile wyśnione.
Tak dawno nikt nie stąpał koło mego domu alejką
Jaką mi to sprawiało przykrość wielką.
A Ty, Romeo, powiedziałeś, że mnie
kochasz nad życie,
że wybudowałeś mi świątynie w której ubóstwiasz mnie skrycie.
Krzyknąłeś "Wszystko zrobiłbym dla Ciebie!
Jesteś najjaśniejszą gwiazdą na mym niebie!"
Romeo, mój drogi, wpuściłam Cię
w mojego domu progi
Oddałam Ci się cała, pamiętam
delikatną grę mięśni Twojego ciała.
A teraz?
Została mi po Tobie pamiątka
W postaci małego dzieciątka.
Czy to za karę, za mąpomyłkę
Zesłano mi tą dziecinkę?
Ja wciąż wierzę, że wrócisz
Może brama miasta nie jest otwarta?
Może jeszcze zabijasz Tybalta?
Wierzę, że przyjdziesz do mnie
Na balkonie czekam smutna
Może jeszcze opłakujesz śmierć Merkucja?
Może jesteś zajęty, bo o przysługę
prosił ojciec Laurenty?
O! Mój kochanku wyśniony!
Może Monteki nie chce Cię wypuścić z Werony?
A ja patrzę w pustą uliczkę ciemną
I tylko anioł stróż jest ze mną.
Nasz syn już śpi, pewnie chciałby poznać ojca
Ja wciąż nie mam dla niego wzorca.
Znowu ktoś do mojego okna puka,
A serce moje nowego Romea szuka.

Jednak wciąż ma żyję nadzieją...

autor

M@rtyn@

Napisany: 2005-02-07 Dodano: 2005-02-07 11:23:07

Ten wiersz przeczytano 674 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie