Mój świat, moje życie, moja dusza

Bez pośpiechu,

Ale tak nagle,

Uciekam przed światem,

Przed rzeczywistością.

Omijam szerokimi łukami.

Odpowiadam:

Odwalcie się!

To ja jestem królową,

Mojego świata,

Mojego życia,

Mojej duszy.

Ale ja nadal uciekam,

Chociaż tak bardzo chce tu zostać.

Nie ma sensu moje życie.

Wszystko ogarnęła pustka:

Świat - wielkie i puste dno,

Życie - pusta otchłań,

Dusza - coś wiecznego i pustego.

A co to pustka?

To ja,

Szukająca wyjścia.

Wyjścia z tej otchłani.

To ja,

Mój świat,

Moje życie,

Moja dusza!

autor

muszka17

Napisany: 2006-03-15 Dodano: 2006-03-17 21:38:32

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie