Mój teatr

Niby spokojna i cicha
Wstydliwa
Czasem naiwna

Taką mnie ludzie poznają
Delikatną
Wrażliwą
Przeciętna

Niestety zawsze się mylą
Nie widzą jak krwawię
zanikam

Choć z zewnątrz pełna nadziei
Z uśmiechem odgrywam mój akt
Na deskach teatru stojąc
Patrzę jak zmienia się świat

To nie jest miłe co widzę
Wciąż czuję, że dręczy mnie strach
Ja jednak nic z tym nie robię
Bezczynnie pozwalam na ból

I mimo, ze ludzie mnie znają
Widzą jedynie jak gram

Maska którą przybrałam
Perfekcyjnie zakrywa mój stan.

autor

A-t-k-a

Napisany: 2006-05-22 Dodano: 2006-05-22 14:42:01

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie