Mój Zachód Słońca

Dla tego...

Patrząc w otchłań przez okno bólu i tęsknoty
Nagle oślepił mnie tajemniczy blask złoty.
Jak jesienny, maly listek musnął me oczy...
Już chyba nic aż tak bardzo mnie nie zaskoczy.

Blask płonąć zaczął samotnej duszy cierpieniem,
Malował na niebie coś, co jest mym marzeniem.
A różdżką w swej dłoni dotknął czerwień ognistą.
Która stała się nagle purpurą przejrzystą.

Rumak mroku błądził w labiryncie miłości,
To słońce nie pozwala mu przykryć jasności.
Czarny, samotny jeżdziec walcząc z wiatru siłą,
Tak bardzo pragnął zatrzymać tę chwilę miłą...
Tę jedyną chwilę, która daje nadzieje,
Bo światło prawdy jeszcze w tunelu widnieje.

A blade już słońce nucąc pieśń o miłości,
Zakrywa się chmurką i zasypia w ciemności.
I odchodząc od okna spojrzałam raz jeszcze...
Wróciły wspomnienia, kóre będą trwać wiecznie...

...który odszedł...

autor

Sad Angel

Dodano: 2005-10-14 09:37:13

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie