Mój żołnierzyku

ON szedł na wojnę ona na randkę
tak kochał ją jakby ukradkiem
żołnierz ma buty i ma karabin
oraz pobudki wczesnym rankiem

Założył mundur z różnych pobudek
miłość mu jednak sprawiała smutek
ona kochała szybko i nagle
łamała serca taki był skutek

Spotkali się raz i tylko raz
głęboko w oczy spojrzeli sobie
ona ubrana była w sam raz
jak na warunki w takim okopie

Chodź cię uwolnię mój żołnierzyku
od traumy głodu bólu i krzyku
wyciągnęła rękę a u jej nóg
takich jak on leżało bez liku

Ich nie wołała sami przybiegli
niby we śnie u stóp jej legli
dalej go chciała chwycić za rękę
lecz go w miłości inni ubiegli

Nie chciał tak na kilka frontów
nie szukał wzrokiem jej oczu
o bitwie tej krążyły legendy
wraz z nimi powrócił do swego domu

Znalazł w pamięci małą notatkę
że jak nie tym to innym razem
UWAŻAJ KOCHANY W ŻYCIU NA SIEBIE
znajdź inną ciesz się cudownym światem

Kochanków pełno mi tam nie brakuje
co raz się rzuca i wiesz w ogóle
jakkolwiek mocno jej nie pokochasz
kiedyś wam serca obojgu rozpruje

autor

YARI

Napisany: 2015-07-17 Dodano: 2015-07-17 16:26:19

Ten wiersz przeczytano 926 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie