Moja choroba

Najgorzej jest wieczorem
Kiedy spokojnie siadasz w fotelu
Gdy myśli chcesz spokojem
Uciszyć- błądzące bez celu

A błądzą po ciele
Jak motylki figlarne
Czasem galopują jak wściekłe gazele
Zwykle jednak siedzą w sercu na dnie

Siedzą i szemrzą cicho
Jak strumyk wody
A czasem jak potok rwący
Co płynie żywo

I uspokoić sie ich nie da
Zakradną się wszędzie
Wiedzą gdzie schowana obawa
A gdzie strach się przędzie

I tak na zmianę strach z obawą
Obawa ze strachem
Walczą ze sobą
Aż księżyc nie zaśnie

I znów nad ranem
Spokojne, uśpione
Pozwolą cieszyć się życiem
Aż nie zostaną obudzone...

autor

Gina

Napisany: 2005-03-06 Dodano: 2005-03-07 23:02:51

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie