Moja Klasa

To była moja Klasa, dziś szukam dalej Was,
Tych młodych twarzy i ich ambicji świat.
Było nas tylko szesnastu, po dwóch w każdej z ław.

Krysia siedzi w Berlinie, bo tam perspektyw świat,
Arek jest naukowcem w jednej z sztokcholmskich bram,
Monika studiuje na Harvardzie, Kuba poleciał do Chin,
Każdy z nich znalazł wypracowany rytm.

Adam jest lekarzem, ratuje ludziom świat,
Lecz cóż miał zrobić, gdy powiesił się jego brat?
Patrycja została malarką, odbiera drugą nagrodę,
Andzia teraz nad swej matki płacze grobem.

Żyjemy w świecie pieniędzy, więc trudno żyć uczciwie,
Bagatelizujemy dobro, by mieć z czego zapłacić za razem spędzone chwile,
Różne osoby, różną ścieżkę życia wybrały,
Ja postanowiłam pokazać, jak zmienne bywają zaplanowane niegdyś plany.

Lecz gdy teraz Was widzę, dorosłych twarzy rząd,
Zniszczone samodzielnym życiem, próbami, wyzwań klon,
Wszystko się teraz zmieniło, lecz ja uśmiecham się,
Bo nadal w każdym z Was widzę, dziecinną iskrę, chodź w zatajonym tle.

autor

Jednorogini

Dodano: 2005-09-04 21:08:53

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie