Moja Pełnia

Wśród gołębi i mew porannych krzyku,
pełnią życia - na skraju nicości,
smakiem, węchem, i bólem dotyku,
szukam dawno zgubionej radości.

Okiem ślepca i uchem głuchego,
nasłuchuję i pełni wyglądam.
Po pierś w bagnie, ruchem tonącego
-ja wciąż dłonie ku słońcu wyciągam.

Chcę z motyką na słońce się rzucić,
wszystkie głowy ściąć hydrze kozikiem,
kroplą wody martwego ocucić,
mur ze stali rozwalić okrzykiem!

Podnieść to czego podnieść się nie da,
błysk prześcignąć, stare drzewo przesadzić,
przetrwać czas , plac czerwony znów sprzedać.
i tym życiem przez wieczność się palić !

autor

Gariel

Dodano: 2008-04-19 09:16:20

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie