Moja piosenka
Długa droga pod prąd,
przysiadam zmęczona.
Każdy krok to sąd,
wina nieodwołana.
Wiele znaków na mapie,
wciąż brak celu.
Nikt mnie tu nie złapie,
jestem jedną z wielu.
On wstaje i krzyczy
(Krzyczy do mnie)
Krzyczy o strachu
(I patrzy na mnie)
Jeśli zechce mnie zabrać
(Zabrać do siebie)
Oni nie będą mieć już dostępu
(Nie dotkną mnie)
Szłam daleko błądząc,
wciąż nienawidząc
i oto jestem tu znowu.
Cienka kreska nie daje granicy
Wciąż brak definicji kim jestem...
Kiedy mówię do ciebie
drążę nieskończony dół.
Kiedy ich już nie będzie
które z nas zostanie?
Powinnam wiedzieć coś o tobie,
który mnie przyciągasz
i odrzucasz trwającą w winie,
lecz ciebie już tu nie ma...
On wstaje i krzyczy
(Krzyczy do mnie)
Krzyczy o strachu
(I patrzy na mnie)
Jeśli zechce mnie zabrać
(Zabrać do siebie)
Oni nie będą mieć już dostępu
(Nie dotkną mnie)
"Moja piosenka" jest właśnie piosenką, choć traktuję ją także jako wiersz. Powstała nagle, nigdy nie była poprawiana i jest szczególnie mi bliska... Teraz dedykuję ją wszystkim, którzy błądzą...
_Faith_
Komentarze (1)
Nie słuchaj tych, którzy mówią o strachu... Każdy
błądzi - więcej lub mniej, ale czasem wystarczy, że
ktoś poda pomocną dłoń i można wyjść na prostą. Nie ma
się co obwiniać, bo to też jest... błądzeniem.