Mój błąd

Jestem tą dziewczyną,
która całowała dno,
przed którą drzwi
zawsze były zamknięte.

Chodziłam po cienkiej linie,
a nikogo nie było obok.

Otaczały mnie
nienarodzone dzieci,
niewypowiedziane słowa,
cienie ludzkich spraw.

Tylko jednej rzeczy brakowało.

Tej, która była moją
Jedyną Prawdziwą Pewnością.

Nie było twojej nienawiści.

Czy upadałam niepotrzebnie?

Zgadnij, ile razy uderzyłam...

Co mi teraz powiesz?
Co mi powiesz...?

autor

_Faith_

Dodano: 2007-09-03 19:53:51

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie