Moja śmierć ...

... I już zamykają mi się oczy,
już łza moje ręce moczy.
Zamknęły się drzwi do życia,
przez każdą minute szukałam ukrycia.
A jak przebrnąć przez życie,
żeby nikt nie ranił ... ukryć się i marzyć skrycie?
I już czuję niepokój w krwi,
która tak boleśnie płynie z moich żył i słysze jak ktoś ze mnie drwi.
Śmieje się ten ktoś, nie wiem, chyba z bólu mego,
a krew sączy się jak łzy, już nie ma uśmiechu gorliwego.
Dywan skąpany czerwonym kompotem,
taki słodki a zarazem gorzki, był w mych żyłach zlotem.
A serce biło tak szybko,
czułam jego bicie, aż w sekundzie ucichło.
W lustrze moje odbiecie,
taki nieprzyjemny widok, martwe oblicze.
Skóra nasiąknięta łzami,
pozbawiona krwi, objęta wlasnymi ramionami.
Bez sił ... nie dam rady się podnieść,
w końcu każdy swój krzyż musi nieść ...
Ten dywan we krwi skąpany,
ten pokój ciemny nie będzie odwiedzany.
A ja ostatnim oddechem, slowem swej mowy,
czując jak serce ziewa, wymyślam wiersz nowy.
"Ohh mój Boże, jak okropnie boli,
odbieram sobie życie wbrew Twojej woli ...
Krwawią mi oczy, ręce i serce mi krwawi,
to wszystko w głowie, złe dni - to dławi ...
Czy weźmiesz mnie do nieba?
... do szczęścia wiecznego tylko Ciebie mi trzeba.
Słyszę dziecka płacz, krzyki za ściany,
na ścianie gdzie krople mojej krwi wisi obraz w ramach pozlacanych.
Na nim jakieś podłe życie namalowane farbą,
taką ciemną, szarą barwą ...
Czy powiedzieć można z góry,
co stwarza kreatury?
Boże, czemu stworzyłeś ten świat tak ponury,
już widzę kruki i ciemne chmury ..."
Ohh już zimno mi, całe ciało drży,
wiatr wieje, deszcz mży ...
I już serce "Dobranoc" wyszeptało,
umarło a ciało zemdlało ...
Oczy niezamknięte, nic już we mnie nie żyło,
tylko krew się sączyła, a dziecko nadal za ściany wyło ...

autor

>*< KyLiE

Napisany: 2005-08-03 Dodano: 2005-08-03 11:26:37

Ten wiersz przeczytano 644 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie