Moja smierc

Pusty peron
Stoje na torach
Czekam na pociąg
Bez pospiechu
Popijam tanie wino
Które kupił mi on
Najważniejsza osoba w moim zyciu
Czekam na pociąg
Siadam na torach
Jak długo jeszcze?
Rzucam butelkę
Roztrzaskuje sie o beton
Patrze na popękane kawałki szkła
Czy tak wygląda moje serce?
Czy rozpadło sie na ostre, raniące jeszcze bardziej kawałki?
Stoje na torach
Patrze w dal
Na drogę do piekieł
Doszukuje światełka
W ciemnym tunelu nicości
Chce mi sie płakać
Gdy widzę już tylko błędne ogniki
Szczęśliwych, zakłamanych dni
I łzy powoli sie staczają
Po zwiniętej z bolu twarzy
Widze światła
Staje
Spoglądam w gwiazdy ostatni raz
To dla nich chciałam żyć wiecznie
Przepraszam.. już nie mogłam
Rozkładam ręce
Czuje, ze latam?
Czarne skrzydła...
Połamane i pokrwawione
Patrze jeszcze raz
W to ostatnie światło
Światło śmierci
Czy ostatniej nadziei?
Nie czuje bolu
Nie czuje już nic
Caly świat zamarł
Peklo serce
Krew wymieszana z łzami
Niewinna w swej bezradności
Spłynęła jeszcze ciepła
By wystygnąć całkiem
W swej tragedii
Zniknęłam na zawsze.

autor

Winder

Napisany: 2008-05-13 Dodano: 2008-05-13 21:58:25

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie