Moje dziwne – ja-

Nienawidzę swoich chwiejnych nastrojów
W jednej chwili mówię, obiecuję,
przysięgę składam, że to się nie powtórzy...
Ale już za chwilę okłamuje sama siebie-
jest cudownie, a po chwili
znowu się nienawidzę...
Krzyk, wściekłość, łzy-
po chwili śmiech i gadanie głupot...


Widzę jak się starasz,
doceniam to i nawet,
gdy daleko gdzieś jestem,
wiem, że razem wszystko przetrwamy,
a może nawet czuję to co Ty nazywasz
MIŁOŚCIĄ- po chwili przekręci się coś w głowie
Wszystko legnie w gruzach
Obwiniam Ciebie za rzeczy złe,
za jakieś fanaberie,
które wymyślam
Jak ja nienawidzę
tej zmienności w mojej duszy,
sercu i głowie
To mnie rujnuje...

13.02.2007 Tarnobrzeg

autor

kasia22

Dodano: 2008-03-08 09:22:43

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie