Moje marzenia . . . jak liście

na ziemię
nie upadajcie – obce dla kroków
wiatr zaniesie Was do nieba

niepożądane
niepotrzebne
bezmyślne
ułożone w kształt liści
kolorową pościelą

dmuchane latawce
powierzchnią przypominające oddech na szkle
- cienki, ale mocny
chłód jesiennej nocy topił się ciepłem

nie upadajcie – tańczcie w powietrzu
upadek – to koniec
rozbije nadzieję w popłoch
żar spali się
światło zgaśnie
nie będzie dnia

moje marzenia – jak liście
uciekają w popłochu przed ulewą
przed upadkiem
przed dotykiem ziemi
zbyt cieknie – unosi je wiatr
ku niebu – jak najwyżej
ku istnieniu
do spełnienia

nie upadajcie – wiem – jesień
to Wy – liściaste marzenia
skrzydlaci przyjaciele
spłoszone tylko przez zimę
uśniecie – obudzone kolejnej jesieni?
Nie – żywe cały rok

nie upadajcie – kołyszcie się w rytm wiatru
nuci Wam drogę – ku istnieniu

kolorowe
piękne
zwiewne
najpotrzebniejsze
Marzenia – nie gińcie . . .

autor

czarodziejka132

Napisany: 2008-10-17 Dodano: 2009-02-12 00:14:43

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie