moje miejsce na ziemi
dokądkolwiek idę
gdzie tylko spojrzę
góry są ze mną
wchodzę w labirynt drzew
szukam kształtu kamieni
skrawka nieba
który wisi nad konarami
niesie mnie echo
a wiatr i las przygrywają
gdy docieram na szczyt
niewzruszone wzgórze
oddaje radosny nastrój
autor
nowicjuszka
Dodano: 2013-09-05 21:12:30
Ten wiersz przeczytano 2005 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
Bardzo dobry wiersz . Pozdrawiam serdecznie
Bardzo wszystkim dziękuję za przeczytanie i
komentarze.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo refleksyjny wiersz i wiesz, tytuł prowokuje
czytającego, aby pomyślał mhmmmmmm zastanowił się sens
życia…
Dla mnie jest to mocny wiersz i bardzo dobry…
Pozdrawiam bardzo serdecznie i z uśmiechem:)
kazdy z nas ma takie swoje miejsce
Przepiękny spacer, też tak bym chciała, odmałpuję i
chwalę wiersz:) Podoba mi się, baaaardzoooo:)
Pozdrowionka:)
A góry są piękne! Pozdrawiam!
idąc tak przed siebie ile piekna widzimy :)
pozdrawiam:)
To zbawcze miejsce, dobre w swoim istnieniu. Wielu z
nas musi odwracać wzrok od swojego otoczenia. Zawsze
mogą liczyć na to, co wysoko, nad nimi.
Pozdrawiam, jednak... zazdroszcząc :))))
Cieplutki i sympatyczny... Ukłony :))
bardzo ładnie pozdrawiam
Przeczytałam z przyjemnością. Pozdrawiam
Jak ktoś góry raz pokocha, to choćby nad morzem
mieszkał będzie miał takie miejsce w sobie, na zawsze
i dokądkolwiek pójdzie...
będzie mógł tak jak w tym wierszu powiedzieć. Ładnie.
Pozdrawiam :)
góry... tam mieszkają twardzi ludzie ....kochasz to
swoje miejsce na ziemi:-))))
pozdrawiam
Zabrałaś mnie w swoje klimaty - podoba mi się:)))
Pięknie opisałaś swoje miejsce na ziemi.
Pozdrawiam