Moje modlitwy.

Po trzynastu latach doczekał się,żeby go opublikować.

Nie módl się mój bracie, jak nie masz ochoty,
zamiast marnych modlitw, weź się do roboty.
Przymuszony pacierz nie pójdzie do nieba.
Tak, jak z marnej mąki nie upieczesz chleba.

Pomodlij się wtedy, gdy twa dusza woła,
chce rozmowy z Panem, chce też do kościoła.
Ja modlę się wtedy, gdy mam chwilę wolną,
gdy mam ciszę w domu i duszę spokojną.

Mówię pacierz w domu, często też w podróży,
modlę się w kościele, w ogrodzie przy różach.
Kocham modły w lesie, często też na łące,
modlę się przy pracy, w południe gorące.

Wymodlone chwile stają się piękniejsze,
jak malutkie malwy, urosną na większe,
a moje choroby ustają, znikają
i błogosławieństwa Boże na głowę spadają.

Wszędzie widzę boskość, piękno i dar Boży,
a kiedy się modlę, to piękno się mnoży.
Czy ludzie są wdzięczni Bogu za te dary?
Czy Bogu dziękował młody, czy też stary?

Nigdy nie prosiłam Pana Boga z nieba,
-daj mi Boże coś tam, bo mi już potrzeba,
lecz zawsze prosiłam swą zasadą wieczną
kiedy Bóg potrzebę uzna za konieczną.

Może ktoś biedniejszy łaski potrzebuje,
a zdrowie daj temu, kto bardziej choruje.
Chlebek daj dla dzieci biednych i nękanych
i otocz swą łaską starców niekochanych.

Jesteś miłosierny, nikogo nie miniesz
i szalem dobroci wszystkich nas owiniesz.
Od dawna mówiono na tym Bożym świecie.
Nigdy Bóg i ojciec nie skrzywdzi swych dzieci.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2020-12-18 Dodano: 2020-12-18 22:35:41

Ten wiersz przeczytano 1499 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie