Moje szczęście

Siedzę w pustym pokoju
zza okna nadciąga mrok,
który powoli ogarnia
mój mały świat.

Zapalam wreszcie świece
niech ona rozproszy mrok
jej płomień rzuca blask
i rysuje falujące cienie.

Wpatrzona w jej płomień
rozmyślam o tym co było
i o tym co teraz jest
i co może zdarzyć się.

Za oknem coraz ciemniej
księżyc na niebie pokazał się
i gwiazdy pozapalały się
na granatowym niebie.

Ja siedzę w fotelu
wpatrzona w świecy blask
i wspominam to co było
i cieszę się, że to już za mną jest.

Myślę o tym co teraz jest
i na tę myśl uśmiecham się,
bo odnalazłam szczęście swe
i jest mi teraz dobrze.

Myślę też o tym co będzie
i staram się pozytywnie
patrzeć w przyszłość,
która czeka mnie.

Pragnę by szczęście,
które teraz mam
już zawsze było ze mną,
bo ono nadaje memu życiu sens.

Mocno wierzę w to,
że szczęście nie opuści mnie
i będzie ze mną
na dobre i na złe.

autor

Beatricze

Dodano: 2006-11-24 10:41:33

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie