Moje życie

Wciąż gdzieś biegnę, nie potrafię się zatrzymać,
W pośpiechu szukam czegoś, co sama stworzyłam.
Napływające ze wsząd myśli, nie pozwalają się skupić,
Rozglądam się wokół, widzę tylko ludzkie postacie a obok czarne trumny.


Mijam na każdym kroku nieznajome twarze,
Szkliste, zasłonięte mgłą oczy patrzą na mnie z dziwnym wyrazem.
Jakby zaskoczenia? Może nawet widzę w nich obawę...
Chcą mi cos powiedzieć? Może ostrzec?...Przystaje...


Przyglądam się im dokładnie, spodziewając jakiejś rozmowy,
Jednak nikt nic nie mówi, wiec próbuje nawiązać kontakt wzrokowy.
Stojący nieopodal mężczyzna rzuca w mym kierunku kamień,
Cały czarny, zakrwawiony z napisem „Amen”.


Ten sam kamień nagle obsiada stado mrówek,
Jakby nęcone smakiem i zapachem krwi.
Odrzucam machinalnie kamyk w wolny zaułek,
Obecni ludzie spoglądają na mnie niewidzialnym wzrokiem.


Teraz dopiero widzę ich trupie twarze, cale w szramach, po policzkach spływa krew potokiem,
Próbują cos powiedzieć, lecz zamiast słow.,
Widzę tylko tysiące mrówek wysuwających się z ich ust.
Z obrzydzenia odwracam wzrok....


Nagle spostrzegam, ze obok mnie stoi czarna trumna,
Zlękniona, próbuje jak najszybciej opuścić to miejsce.
Daremne me wysiłki, mrówki zaczęły zbliżać się po prędce,
Zaczęły kąsać, moje oczy zaszły mgłą, stałam się jedną z nich....

Tak wygląda moje życie...

autor

Zakonnica

Napisany: 2005-04-09 Dodano: 2005-04-09 20:11:32

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie