Monika

Wybacz Moniko, że wciąż piszę wiersze
Lecz jest coś we mnie co spać nie pozwala
Jakaś chemia, uczucie ode mnie silniejsze
Gdy jesteś obok, to zauroczenia zalewa mnie fala
Wszystko wariuję, pojąć tego tutaj nie umiem
Czując się czasem jak gimnazjalista, świruję pawiana
Ciało i dusza stale w sprzeczności z rozumem
Bo moja osoba jest Tobą zahipnotyzowana

Jesteś mi muzą oraz natchnieniem
Dziwnym uczuciem co wewnątrz mnie żyje
Tą piękną chemią co jest jak marzenie
Serce przy Tobie tak jakoś szybciej bije

Miałem nie pisać, a jakoś nie potrafię
Jest zauroczenie, nadziei zaś brak
Przecież do twojego serca nigdy nie trafię
I to od dawna już dobrze znany mi fakt
Lecz zauroczenie trzyma jak jasna cholera
I chyba tak trzymać będzie do końca
Chemia jak tanie wino poniewiera
Bo twoja osoba jest dla mnie jak promienie słońca
Zawsze mnie budzi gdy Ciebie zobaczę
A twoje słowa są jak łyk energetyka
I jednym to sobie wszystko tłumaczę
Że to wszystko sprawiła - Monika

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2017-04-18 Dodano: 2017-04-18 22:57:05

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie