monolog o miłości i bólu
to co najpiękniejsze
również przemija
podnoszę dziś
zmęczony bólem wzrok
tak jak potrafię
mówię do Ciebie Panie
wczoraj dostrzegłam
że chmury poruszają gwiazdy
które chcąc lśnić na granacie
i nie spaść
przed czasem
wysyłają modlitwy wiersze pieśni
byś rozproszył ciemność
ból czarowną mocą zamknął
klucz w niedostępnym miejscu umieścił
spójrz miłosiernie (w natłoku
spraw ważniejszych)
na moje proste słowa
zaciśnięte zęby
spójrz Panie
wiesz przecież
że to co najpiękniejsze
mimo iż przemija zostaje
autor
cii_sza
Dodano: 2016-11-02 15:39:28
Ten wiersz przeczytano 1466 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
prosto, szczerze, z dobrym zakonczeniem - zycie jest
najpiekniejsze, wiec to jakby nadzieja na wiecznosc,
poZdrowka
Bardzo mi się podoba!
Nie lubię tylko słowa /czarowne/ ale to nic nie znaczy
:)
Pozdrawiam :)
dopowiadam sobie że...zostaje w naszej pamięci... coś
zawsze zostaje, nic nie kończy się raz na zawsze...
Ujmujący wiersz z pięknie
przemyślaną puentą.
Miłego popołudnia:}
ciekawa rozmowa z Bogiem ( modlitwa), ból i miłość
towarzyszą Ci w życiu.
Za demoną, cii_szo.
Pogody ducha życzę:)
W tym smutnym monologu, modlitwie, puenta rozbłyskuje
mocą. Serdeczności Halinko.