monotonia
jakże pięknie żyć
marzeniem
skrzydłem wzniosłym
Ikarowym
poczuć siłę
przeciwnościom
śmiać się w twarz
w nadziei swej
zdobywać świat
jakże pusto gdy
marzenie
w proch obróci się
i pył
smutek zmienia radość dni
w przekleństwo chwil
szarość świat
odziera z barw
monotonię
wdziewam znów
pozostaje tylko
trwać
w malignie snów
Komentarze (3)
wiersz ładny, trzeba walczyć z monotonią, pozdrawiam
:)
ładny wiersz....a monotonia cóz trzeba w niej odnaleść
dobre strony.....
Czasami życie wydaje sięmonotonne,ładny
wiersz,pozdrawiam.