Most

Ide przez most który ucina się w połowie drogi.
Po drugiej stronie ludzie, coś mówią,słuchają , ale dzieli nas przeszkoda.
Na dole wielka przepaść,przepaść nieporozumienia.
Dzielą nas niezliczone kilometry,
myśli i słowa które tracą miedzy nami
sens.
Mam swoje Ja, swój genetyczny stan i nie zmienie tego, choć bym nie wiem jak chciał.
Szukam w ciemnościach drugiego człowieka i widze zwątpienie , trace siły nie przełamie tego,
bo tak już jest kiedy most zbużony,
przejść po nim dalej nie da się,
niezmienne siły nie pokażą lepszego dnia.
Wiem że musi pozostać tak jak jest,
bo los tak chciał i tak mam trwać.

Dla ludzi z za ściany.

autor

Antonio

Dodano: 2007-01-24 18:36:43

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie