Motyl

Ciekawe czy komuś uda się zrozumieć...

jestem jak motyl uwięziony
we własnych sidłach
trzepoczę się wyrywam
lecz nie mogę wzbić w przestworza
nie wolno mi...
bo spotka mnie kara boża
...i ludzkie łzy...

jak motyl jestem kolorowa
pełna wdzięku
lecz zaplątana
w sieć minionych zdarzeń
nie wolno mi...
nie wolno niszczyć marzeń
...i wierzyć w sny...

jestem jak motyl
z kaustycznej larwy
i choć filigranowy
to jednak zepsuty
nie wolno mi...
już czas pokornej pokuty
...i moje łzy...

autor

Anioleeek

Napisany: 2005-08-07 Dodano: 2007-01-16 21:57:34

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie