mówię do Ciebie, rybo...

Rozgoryczenie a jednak uczucie bo w poduszce łzy i
wściekłość wielką tęsknotą co próbuje uśmiercać smażyć
w bezsenne noce Bardzo dobry sugestywny Na tak!

Czy poezja musi być rozmazana, proszę Pani i Pana?

Dzieci i ryby nie mają głosu - są niewinne... - ryba
zapewnia: "Mam dużo do powiedzenia, ale moje usta są
pełne wody"..../

Pieńcie się, pieńcie, nocne fale Zraszajcie pianą
brzegi w mgławicy i szumie. Nad wielkim morzem
stanąłem na skale, Trwam, pogrążywszy się w zadumie,
Samotny, jakże obcy dla ludzi i świata, Smute.../ryba
wisi, kot siedzi i czeka..../ryba istnieje dzięki
wodzie, człowiek - dzięki człowiekowi..../ryba psuje
się bez soli, a człowiek bez rad przyjaciela....
I jeszcze taki wierszyk z głębokim przekazem:

W rzece Heraklita - Wisława Szymborska
W rzece Heraklita
ryba łowi ryby,
ryba ćwiartuje rybę ostrą rybą,
ryba buduje rybę, ryba mieszka w rybie,
ryba ucieka z oblężonej ryby.

W rzece Heraklita
ryba kocha rybę,
twoje oczy - powiada - lśnią jak ryby w niebie,
chcę płynąć razem z tobą do wspólnego morza,
o najpiękniejsza z ławicy.

W rzece Heraklita
ryba wymyśliła rybę nad rybami,
ryba klęka przed rybą, ryba śpiewa rybie,
prosi rybę o lżejsze pływanie.

W rzece Heraklita
ja ryba pojedyncza, ja ryba odrębna
(choćby od ryby drzewa i ryby kamienia)
pisuję w poszczególnych chwilach małe ryby
w łusce srebrnej tak krótko,
że może to ciemność w zakłopotaniu mruga?
(W.szymborska)