Może, a może nie.
Jakoś tak
mija czas
oddalamy się od siebie
gdy ja tu
to ty tam
sama nie wiem.
Czy to sen
czy snu cień
zamazana rzeczywistość
kto to wie
no i gdzie
na tym świecie
nam żyć przyszło.
Mija czas
gęsty las
wokół nas
ludzi którzy nas nie widzą
coś jak sen
nie wiem
wiem
tu mi rymuje się -
szydzą, albo brzydzą.
Wcale nie jestem w takim nastroju a powyższe pisanie ot tak na spróbowanie czy jeszcze umiem czy jeszcze pamiętam jak to się robi. I nie wiem czy ma sens, ale co tam niech leci.
Komentarze (23)
Całkiem ładny wiersz wyszedł.
potrafisz, umiesz,,pozdrawiam :)
i oni to zohydzą ,a wiersz świetny, pod rozwagę
nie wiem
i wiem buduje wahanie
Rymuj, rymuj, kto nie lubi niech nie czyta, a rymy nie
mogą zaginąć, przecież były początkiem wiersza.
Zabieram sobie "snu cień", chyba nie będziesz
krzyczeć, że bez pytania.
Jest i będzie dobrze, serio. Pozdrawiam z południa
Francji.
Choć to wiersz jest w ramach próby,
ale przecież da się lubić!
Pozdrawiam!
zawsze będą tacy, co szydzą i brzydzą.
Pozdrawiam serdecznie
...jak to w życiu same pytania...pozdrawiam.
czas i sen
rzeczywistość i nasza wyobraźnia
a prawda bywa niestety różna
pozdrawiam
Fajniutki, ironiczny wiersz. Pozdrawiam.
O ile prawdy smakują obrzydliwie o tyle Pani nie umie.
Omijać szerokim łukiem tych, co szydzą, albo brzydzą -
(się czymś) lub wybrzydzają...
Znów wiersz w swoistej formie.
Pozdrawiam :)
Odwieczny dylemat "tak czy siak" a los i tak wszystko
robi na wspak... pozdrawiam
takie życie czasami sobie sami stwarzamy i wcale
niekoniecznie z musu:)
Pozdrawiam:)
"Kobieta bez kokieterii to jak kwiat
bez woni" - Gabriela Zapolska.