Można tęsknotę
Można tęsknotę ubrać w piękne słowa
można rozpaczać to nic nie pomoże
półki cię nie ma to tęsknota rośnie
jak byś wybyła aż za siódme morze
nie ma niczego co by radość dało
ani słoneczka ani chmur na niebie
żeby już serce dygotać przestało
znikła tęsknota ta duża do Ciebie
czas zawirował gdzieś wszystko zniknęło
a podmuch wiatru rozgonił nadzieje
tak po tęsknocie gdzieś wszystko zginęło
los się szyderczo tylko z życia śmieje
Komentarze (13)
Ladnie wyrazony temat.
Pozdrawiam z podobaniem :)
Życie mnie mocno pognało
to często wszystko traciłem
tęsknota wspomnienie zostało
to wszystko we wiersze wrzuciłem
Dzięki za komentarze
Głos dalem, bo wiersz dobrze poprowadzony i prawdziwy,
choć może ktoś burzyc się bedzie. Przewaznie po
czterdziestu latach - przestaje się tęsknić na
codzień:)
Też lubię tęsknić, bo to wzbogaca moje pisanie. Ładnie
tęsknisz, to i ładne pisanie.
Pozdrawiam :)
Dzięki za komentarze .
Pozdrawiam serdecznie miłego weekendu życzę .
trudno od niej się uwolnić,
gdy staje się naszą towarzyszka,
pozdrawiam:)
bardzo łany wiersz - tęsknota od zawsze nam
towarzyszy w życiu :-)
pozdrawiam
Dzięki za komentarze . Poprawki już zrobiłem , za co
serdeczne dzieki .
Pozdrawiam serdecznie
Przepiękny wiersz :)
Witaj Kubo:)
Myślę,że powinieneś jeszcze raz dokładnie przeczytać
swój wiersz
i poprawić pewne słowa bo nie ukrywam,że jakoś dziwnie
mi się go czyta ale może się mylę:)
Pozdrawiam:)
W życiu zawsze za czymś tęsknimy i nic tego nie
zmieni.Pozdrówka.
Melancholijnie jak na temat przystało.
Uciekła Ci spacja z "nie ma" w trzecim wersie i "n"
"zginęło" w przedostatnim.
Co myślisz o zamianie
" jak byś wybyła gdzieś tam za to morze" na np
"jakbyś wybyła aż za siódme morze"?
Miłego wieczoru:)
Tęsknota z czasem maleje. Zmienia się w obojętność.
Pozdrawiam.