Mrok II
Usilnie próbuje posklejać to co zostało
Złączyć wszystko w jedną całość
Taką samą
Lub chociaż podobną
Wyrzucić zepsute części i zastąpić je
lepszymi
Świeższymi
Nowymi
Zupełnie firmowymi
Serca już tak nie połatam
Nie odnajdę wszystkich zagubionych jego
części
Które w jednej chwili rozsypały się jak
popiół na wietrze
W miliony maleńkich okruszków.
autor
Misia87
Dodano: 2009-10-04 16:41:21
Ten wiersz przeczytano 446 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Z wierszem bym powalczyła, żeby nie było tak - kawa na
ławę- trochę więcej finezji, będzie ciekawszy,
natomiast całkowicie do bani jest tytuł, pozdrawiam
:-)
Masz rację z sercem najgorzej się uporać .