My!
My! Pokolenie żywe,
Pozornie tkliwe, pozornie prawdziwe,
Zagubione, lecz niezbite.
My! Pokolenie Panów,
Niewinnych dam, niewinnych chamów,
Czystych jak łza wśród życia kramu.
My! Pokolenie bogów,
Rządzących życiem, demagogów zboru,
Jawnych jak płacz dziecka w domu.
My! Pokolenie s...,
Szczęściem dla swoich,
Nieszczęściem dla
„Winnych”...
autor
MAx
Dodano: 2006-04-14 13:42:12
Ten wiersz przeczytano 586 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.