My

Z mgły czerwonej w ostatnią idą drogę
Najpiękniejsze na świecie ptaki
A ja ciągle uwierzyć nie mogę
Że ich los dopełnił się taki

Wielkie dumne i w locie wspaniałe
Zazdrość innych budzące od wieków
Serca gniazdu oddane całe
Żyją w każdym szlachetnym człowieku

I choć łamią im skrzydła i nogi
Wywożą gdzie kończy się świat
Do domu nie zapomną drogi
Prawdę mówią nawet zza krat

W naszych myślach na zawsze zostają
Nieśmiertelni jak dusza i Bóg
W sercach dobrych pomniki mają
Których żaden nie zniszczy wróg

autor

M.T

Dodano: 2010-06-02 15:12:20

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie