Myśl o bezpowrocie
już nie wrócę
i co?
i nic
ani smutku ani łez
tylko wiatr głośno jęczy
nad opuszczonymi krzyżami
bez światła
nauczę się pięknie żegnać
by stać się szeptem
w sercach
gdy zaśnie most
autor
Niezapominajka
Dodano: 2017-10-29 17:49:38
Ten wiersz przeczytano 797 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
życiem zasłużyć na ludzką pamięć,
choć to niełatwe zadanie!
Pozdrawiam!
Wzrusza i zatrzymuje Twoj wiersz.
Pozdrawiam:)
bardzo ładna poruszająca miniaturka - jesienne
listopadowe smutki ....
pozdrawiam serdecznie;-)
Ech... wzruszyłaś.
Miłego wieczoru.
Sporo niestety takich można rzez bezpańskich mogił,
niestety...
Wiersz bardzo trafia do odbiorcy,
a ostatnia strofa jak dla mnie najładniejsza.
Pozdrawiam serdecznie niezapominajko:)
Wiersz trafia do mnie. Jest szalenie smutny,i ten most
który zaśnie działa na wyobraźnię.