[Myślę że lecąc w dół...]
Myślę że lecąc w dół
Nazwę powietrze zbyt lekkim
Nie może mnie zatrzymać
Jest tyle skał
O które się rozbiję
Jest tyle ostrych kawałków szkła
Którymi napiszę
Czerwonym atramentem
Najtrwalszym
Lecąc w dół
Nie można nazwać powietrza
Niezbędnym do życia
autor
Zelandia
Dodano: 2007-10-25 17:21:31
Ten wiersz przeczytano 396 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wszyscy tylko umierają w wierszach i piszą o zdradzie
i smutnym swoim losie. Myślę że jesteś młodą osobą,
wiec nie pisz takich wisielczych wierszy. Co innego
ktoś, kto faktycznie zdążył przeżyć wiele złego i nie
ma już czasu, żeby jeszcze zdążył nacieszyć się
światem . Ty pewnie masz go wiele to spróbuj się nim
cieszyć mimo wszystko i nam starszym pisz piękne
radosne wiersze. A jeśli już smutne ,spróbuj ubrać je
w metaforę, żeby nie były przytłaczające i chore.
Powietrze lekkie ci będzie gdy nauczysz się nim
oddychać po to żeby żyć , cieszyć się światem i
kochać ludzi. To tyle o wierszu i tobie.