Myślę zupełnie na trzeźwo

Pytałeś piórem, Stanley, czego pragnę od życia.
Jeśli odpowiem, że samego życia – wyśmiejesz,
ciężko jest wprowadzić w błąd kogoś, kto
zna Cię od podszewki. To nie ma znaczenia, skoro

i tak tamto byłoby kłamstwem, kolejną wyrwaną
kępką włosów z głowy (wiesz, jak bardzo lubię karać
siebie za nieprzyzwoitość) albo dwa dni mieszkania
w budzie Burka. Chciałabym, Stanley, odejść w spokoju,

w letnią noc, dyskretnie, by nikt nie pokazał palcem,
nie chcę być kolejną sensacją („ona się zabiła”, i tak w kółko).
Za szybami dopiero rodzi się wiosna, więc spotkaj mnie,
stwórz cudowny miraż nadziei. Na koniec wplączemy

pożegnanie.

autor

tokio hotel

Dodano: 2009-03-25 14:16:43

Ten wiersz przeczytano 904 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie