Na apel poległych...

Na apel poległych niechaj nikt nie wstanie,
Bo teraz nie pora, chwale słać pokłony.
Zwycięstwo w pamięci, wpisane zostanie,
Kiedyś ktoś otworzy, poszarzałe strony.

I zapłacze strasznie, żalem w kąt wciśnięty,
Uszy krzyku zdołać, zagłuszyć nie będą.
Krzyk w górę poleci, niczym anioł święty,
Powie pokrzywdzonym, kto winny ich błędom.

Nie ci, którzy teraz lubią panowanie,
Nie ci, którzy wcześniej z rozkazu strzelali.
Obie te koterie cenią własne zdanie,
Dla nich my ci cisi, jesteśmy zbyt mali.

Na apel poległych, niech nikt się nie ruszy,
Bo teraz nie pora słać chwale pokłony.
Kiedyś ta historia, dzieci nasze wzruszy,
Połączy skłócone nienawiścią strony.

autor

Grand

Napisany: 2016-06-28 Dodano: 2016-06-29 05:19:28

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie