Na dnie oceanu
With greetings for my friends on Islands (i wszystkim innym bez pracy...)
Wciąż niby nic
Słychać tylko kroki
Na żwirowej ścieżce
Ktoś upadł
Ktoś się podniósł
Ktoś się śmieje wijąc się
W męce
Mewy rozdrapują ślady
Zostawione na piasku
I od miesięcy wspomnień brak
Na dnie oceanu
Złożony w ofierze
Pamiętnik - życiorys
Jak wrak
autor
Possederunt
Dodano: 2013-02-21 13:21:01
Ten wiersz przeczytano 1428 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
mrocznie ale ciekawie podoba się ;)) pozdrawiam plusik
zostawiam :))
Podobno więcej niż dwa razy "się" w wierszu zepsuje
każdy wiersz. Tak kiedyś z mądrych ust usłyszałam i
rzucam dalej.
Smutna rzeczywistość ale wiersz piękny:)
Przytkało mnie, więc powiem tylko, że do mnie trafia w
sam środeczek...
Pozdrowienia z Krakowa
Przemawia smutek...taka rzeczywistość:)pozdrawiam
Smutny wiersz,można by powiedzieć,że nawet
dramatyczny,tylko współczuć tym,którzy się z tym
utworem utożsamiają.Pozdrawiam!E.
Mocny wiersz, bardzo mocny, a szczególnie ostatnie
wersy. Trafnie oddany stan beznadziejności i sytuacji
bez wyjścia. Pozdrawiam :)
Smutne ale prawdziwe. Cieplutko pozdrawiam
Mnie ten wiersz nastroił melancholijnie. Podoba mi
się.
Smutna rzeczywistość
pozdrawiam:)
Szara rzeczywistość, smutny wiersz.