Na dobranoc

tak dawno temu odważyłam się
otworzyć szufladę
podrzeć zdjęcia
spalić je w sobie, tak po prostu

teraz w wolności swojej mogę
widzieć gładkie morze
czuć aksamit piasku
snuć plany nowe, plany moje

choć może czasem trochę żałuję
tłumienia uśmiechu
przemilczenia zdań
które dawno temu odeszły w siną dal

i kiedy tak idę po mojej plaży
samotnością otulona
szczęściem owiana
przesypuję w dłoniach mój los

a na horyzoncie stoisz Ty jeden, malutki
wzmagasz wiatr
piętrzysz fale
w Twoje oczy bryza sypie piachem

przechodzę obok Ciebie jak dawniej
bez słowa, bez dotyku
niosąc jedynie walizkę
na moje smutne, codzienne dobranoc

autor

meditatio

Napisany: 2010-02-15 Dodano: 2010-05-22 12:36:15

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie