Na dywaniku u Pana Boga -bajka

Na dywaniku u Pana Boga

Wezwał Pan Bóg człowieka
na dywanik do siebie
by ten mu odpowiedział
dlaczego Ziemia w potrzebie

Puchu marna istoto
jeśli chcesz jeszcze pożyć
musisz trochę wysiłku
w pracę na Ziemi włożyć

Zadbać o to co wokół
szpeci i oczy kole
zaorać nieużytki
uprawić orne pole

Widzę że mnie nie słuchasz
jak dziad na tym obrazie
musisz zacząć oszczędzać
na prądzie wodzie i gazie

Co tyczy się jedzenia
masz go aż pod dostatkiem
jedni jedzą gdy znajdą
w śmietniku coś przypadkiem

Ja daję ci zaś wszystko
czyste powietrze i wodę
a Ty co w zamian dajesz
i jak chronisz przyrodę

Gdzie są drzewa zielone
co cień chłodny dawały
gdzie wędrowiec mógł spocząć
czy wiesz gdzie się podziały

Gdzie te morza błękitne
czyste powietrze i góry
kiedy niebo pochłania
tony trującej chmury

Po lasach pełno śmieci
zwierzęta masowo giną
te wszystkie różne świństwa
ich nagłej śmierci przyczyną

Ciągłe wojny i walki
choroby broń atomy
budzą strach i niepokój
o rodzinę i domy

Nie po to się męczyłem
świat od podstaw budował
byś ty go marny człowieku
tak po prostu rujnował

Kiedy patrzę na Ciebie
chce mi się wyć z żałości
opamiętaj się proszę
gdyż nie znoszę podłości

A że nie jestem tyranem
to dzisiaj Ci odpuszczę
ale następnym razem
tak łatwo nie popuszczę

Ustalam pewne zasady
i będę w tym otwarty
pomożesz Matce Ziemi
bo to ja stawiam karty

Naprawisz wszystkie szkody
wiem.... będzie to trwało lata
przecież gra warta świeczki
chodzi o dobro świata

autor

renia

Napisany: 2013-04-22 Dodano: 2016-04-22 08:41:53

Ten wiersz przeczytano 953 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bajka Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie