Nieszczęsna ziemia

Gdyby tak prochy Ojców dziadków
przemówić mogły po latach milczenia
nawet najbardziej zatwardziałym
pękło by serce z ogromu cierpienia

Pamięć co zwykle krótką bywa
tu w lasku katyńskim z grobu wstała
na nią czekały rodziny ofiar
by prawda szczera w nas dojrzała

Teraz gdy nadszedł czas ku temu
by dług wobec niej był spłacony
niebo z rozpaczy płacze łzami
bo las powtórnie krwią zroszony

I nam wyroki zły los pisze
cierpieniem którego nic nie zmieni
kiedy ból jęki konających
echo poniosło ku polskiej ziemi

Podstępnie na listę swe ofiary
nieszczęsna ziemia znów wciągnęła
Katyń podwójnym symbolem męczeństwa
którym ta ziemia się okryła

autor

renia

Napisany: 2010-04-14 Dodano: 2016-04-09 17:24:51

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie