na granicy.
niewiarygodnie zgięty w pół słup kręgów,
krótkowzroczność zamiatajaca podłogę.
ocet z wodą myliła,
bo śmierć w nozdrzach
powonienie zabiła.
źrenic zmęczenie starością poszargane,
nie mniej niż piękno młodości
zapomniane.
po pętli śmierci krążyła
,,mam trzydzieści 2 lata''
uparcie mówiła.
książeczka do nabożeństwa
w delirium dłoni
prawdę trzyma.
starość potrafi upokorzyć!
tylko Bóg wie,
na ile chce żyć,
na ile nie może.
po tym spotkaniu umierała jeszcze dwa dni..
Komentarze (9)
Świadomość przemijania, czyni nas mniej lekkomyslnymi
w życiu.
To Bog decyduje kiedy nam juz czas zejsc z tego
swiate...nie my hmmmmmmmm czasami mysle ze to ma dwie
strony ta dobra i zla...Twoj wiersz porusza swere
bardzo wrazliwa hmmmmmm osobista...mowia ze wiara
czyni cuda w tym przypadku tak jest uwierz mi...jeśli
Bog dal komus druga szanse mial w tym jakis cel hmmm
jaki ?.
Smutny, poruszający obraz starości i ostatnich dni
życia, ale też w ostatniej strofie jawi się światło
nadziei; „tylko Bóg wie” – jeżeli
Bóg bierze w tym udział, to umieranie jest nadzieją na
przejście do innego życia, tam nie ma starości, jest
wieczność. Smutny, dobry wiersz.
Starosc potrafi upokorzyc, ale potrafi byc takze
spokojna i wcale nie bolesna. Przejmujacy napisalas
wiersz, bardzo prawdziwy...
Trzeba umieć opisywać wszystko, nawet tak prawdziwe
tematy. Starość- ona nie zawsze bywa piękna, jak
jesień życia.
Anno zaskoczyła mnie twoja interpretacja, bo w wierszu
są podane wyraźne oznaki prawdziwej starości. Właśnie
dlatego według mnie lepszy byłby tutaj tytuł "na
granicy" bez dalszego ciągu, co podnosi w moim
mniemaniu wartość tego wiersza. Tak samo według mnie
wers: "starość potrafi upokorzyć!" jest nie potrzebny,
bo to jest rzecz która bardzo dobrze wynika z treści
tego rzeczywiście wzruszającego i poza tym bardzo
dobrze napisanego wiersza.
Na szczęście emocje nie wzięły górę i pomimo
odczuwalnego smutku potrafiłaś napisać wiersz, który
dotyka wszystkich.
Końcówka "pointa" jest bardzo mocnym punktem tego
tekstu.
Odnoszę wrażenie, że ktoś bardzo bliski powiedział
32-latce, że jest stara... Takie słowa potrafią
upokorzyć kobietę, bo z zasady chce wyglądać na
młodszą niż jest. A ja chciałabym mieć znowu 32 lata!!
Straszny jest ten etap starości. Opisałaś to w bardzo
wyrazisty i smutny sposób, ale jako wiersz mi się
podoba..
Poruszający wiersz. Umieranie może być piękne, kiedy
człowiek odchodzi w pełni świadomości, pogodzony ze
sobą, ale często bywa dramatyczne, jak w Twoim
wierszu. Niektórzy mówią, że jakie życie, taka
śmierć...