Na karuzeli życia

Jak karuzela wciąż się kręci
Jeden kierunek wciąż uznaje
Żyjąc podąża do samozagłady
Apokalipsa nieunikniona

Choć są tu chwile niczym z Edenu
Choć rubin płynie w twoich tętnicach
Na karuzeli w jednym kierunku
Pochłonie „ego” dąb oraz marmur.

Jestestwo twoje zgryzie pędrak biały
Cóż jesteś tylko dlań ot pożywieniem
Dziś gdyś ty królem a on pełza na brzuchu
Zmiażdż go swą piętą obutą w sandał –
Achillesie!!!

autor

Miron Zdebski

Dodano: 2007-09-20 08:03:09

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie