Na końcu

Powiadają, że gdzieś żyje kobieta o czarno kruczych włosach,
Powiadają, że jej oczy są czarne jak węgiel,
Powiadają, że czeka na odpowiedni moment.
Nie trzeba jej nigdy szukać,
Nie można jej znaleźć.
Powiadają, że jest czuła i ciepła,
Powiadają, że na widok niej człowiek zapomina,
Powiadają, że jest jedyna,
Piękną,
Delikatna,
Jej oddech jest lodowaty, ale dotyk gorący,
Uśmiech zniewala i powala na kolana.
Na końcu ścieżki,
Na skraju życia,
Tylko ona,
Czekająca,•Śmierć, piękna i zniewalająca.

autor

wall

Dodano: 2005-03-30 14:03:56

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie