Na krawędzi

Zamykam powieki - On.
Nawet słyszę głosu jego czuły ton.
Czuję jego zapach - więc nadal oddycham.
Próbuję żyć, lecz dna dotykam.

Otwieram oczy, nie zmienia się wiele.
Próbuję go poczuć, jest tylko powietrzem.
Tak samo ulotnym jak jego kłamstwa.
Żyjąc na krawędzi, czuję się martwa.

Uwierzyłam w piękne słowa,
czy raczej wierzyć w nie chciałam.
Uparcie twierdził, że kocha.
Odwagi mu brakło, gdy prawdę poznałam.

Nie ważne kto rozpoczął tą drogę, ważne gdzie go zaniosła.

autor

izka2609

Napisany: 2013-12-22 Dodano: 2013-12-22 22:00:55

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie