Na krawędzi świat(ł)a

Nieświadome niczego Dzieci Wszechświata
rozsiane wirują w galaktycznym pyle.
Zagubione w pomysłach ''Wielkiego Brata''
przemierzają na oślep kosmiczne mile.

Z prędkością szybszą od myśli w dół lecimy,
to w górę znowu, mieszani w chaosu mgle.
Cel: osiągnąć szczyt, stać się hipernowymi,
promień nadziei, pierwszy-ostatni, mieć w tle.

Że ''czarna dziura'' zostanie odgadniona
i staniemy o krok od krawędzi świat(ł)a.
Pojmiemy wnet sens życia: misja spełniona.
My! My tak niepozorne Dzieci Wszechświata.

autor

Lu23

Napisany: 2014-05-28 Dodano: 2014-05-28 11:48:03

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie