Na list panu odpowiadam...

Na list panu odpowiadam, pan wie który…
Niech pan więcej takich listów już nie pisze…
Pan z kobiecej nie rozumie nic natury…
Dzień przeklinam, kiedy list ten do mnie przyszedł…

Pan tym listem zburzył mój porządek świata,
jednym zdaniem, ot, rzuconym od niechcenia,
pan zwyczajnie wszystkie klocki poprzewracał
i demony marzeń zbudził z ich uśpienia…

Jak pan mógł mnie nazwać swoich strof natchnieniem?
Skąd pan wie, że oczy mam jak chryzoprazy…
Jestem żywym kobiecości zaprzeczeniem,
automatem, który pierze, tłucze zrazy…

Jak pan śmiał te włosy nazwać złotą grzywą,
czy pan wiedział, że mi spokój snu odbierze?
I dopiero teraz będę nieszczęśliwa,
bo niestety w każde pana słowo wierzę…

autor

hallski

Dodano: 2006-05-23 05:47:13

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie