NA OSI ŚWIATA
Jest gdzieś na osi świata góra –
wyrosły, białogłowy starzec,
wśród płaszcza bezkresnego stepu
i wiatrem wynoszonych modlitw.
Jakby na ptasich skrzydłach fruną
spłoszonym stadem, spod stóp wrosłych
w czeluście skał: z głębokich źródeł
powrozy czterech rzek uwolnić.
By śladem tamtych – zapomnianych
cierpliwie drążyć brzeg Edenu,
w huczących nurtach tuląc ziarno
straconej ziemi i nadziei.
masz rację Mistique, tak jest lepiej, dziękuję...
Komentarze (16)
Modlitwa może otulić ziarno-czyni cuda:)
Bogactwo metafor, o stracone ziarno, trzeba bardzo
dbać i uważać, aby plon wydało.
dobry kawałek poezji przeczytałam z zainteresowaniem
pozdrawiam :)
niech ziarno zawsze będzie otulone wiarą i nadzieją...
ładnie u Ciebie....Pozdrawiam:)
bardzo udany wiersz.Góry tej wielu szuka ..
pozdrawiam
na osi swiata góra i zaduma w modlitwie..zapomniane
slady i brzeg Edenu.....ciekawy obraz....pozdrawiam..
Ładny, refleksyjny wiersz) ciekawie ujęty aspekt wiary
i nadziei
Chyba wyrosła daleko i wysoko, nie słychać szumu
nurtu, nadzieja jednak ładnie w wiersz wpleciona,
udany wiersz.
Może gdzieś faktycznie taka góra, z której tryskają
biblijne rzeki, daje to niejaką nadzieję, przenajmniej
z wiersza płynącą. Pozdr.
Wiersz bardzo interesujący,ale dokładnie nie mogę
rozszyfrować znaczenia drugiej zwrotki,chyba coś nie
bardzo mój kubełek dzisiaj funkcjonuje,myślę że z
następnych komentarzy się dowiem..powodzenia
Ciekawe.. cztery rzeki uwolnić Wyważone słowa Poezja
z wyobraźnią sondująca Wiersz dobry Forma także
Pozdrowienia serdeczne
Te komentarze czatinki i draceny to typowe odhaczenie
swojej obecności pod wierszem.
ładny wiersz :)
Bardzo dobry wiersz.
Dopoki jest nadzieja we wszechswiecie,,
toczy sie zycie,,,swieci slonce,,gwiazdy,,
ksiezyc usmiecha sie szeroko,,
nikt nie mysli o koncu,,,o podrozy za
horyzont,,,
refleksyjny dobry wiersz,,pozdrawiam
wiosennie z daleka.