Na polanie życia

Na polanie życia
Trawę rosa cierpienia okryła
Delikatnie, uwodzicielsko
Wygryzając się
w jej pełną nadziei zieleń
tłamsząc jej oddech
wilgocią ją nęci…
słodką…
jedyną…
inną…
tak niedopowiedzianą….
Klei się do niej i opuścić nie chce
Kropla tańczy na wietrze
Niesionym tęsknotą wspomnień
Tańczyć nie przestanie
Póki trwać będzie...
Na koniec powie
„kocham” zasypiając w zapomnieniu…

autor

Szem

Dodano: 2005-07-26 08:52:18

Ten wiersz przeczytano 380 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie