Na pustyni

Tak jak większość ludzi, błądziłem
Błądziłem, aż trafiłem na pustynie
Tu plac wyobraźni w namacalnej postaci
Tu, też symfonie ciszy zastałem

Na pustyni
Pełzanie węża i taniec wiatru
W dotyku słońca i w objęciach księżyca
Opętany przez poezję tej ziemi
Osiągnąłem stan czystej harmonii i obłędu

Na pustyni poza zasięgiem ludzkich oczu
Na placu złotego spokoju
Me myśli, układają się w słowa
Oślepione oczy, szukają Boga
Oszukany, przez słońca blask umysł
Widzi rzeczy, które mogą nie istnieć

Na pustyni
Przy muzyce dzikich szeptów
Tańczyć zaczynają me demony
Czy to tylko świadomość, że gdzieś poza tym wszystkim
Poza murami milczenia, umierają niewinne dzieci
Którym jedni dają życie z miłości
Inni zabierają z nienawiści
I przeczucie, że to nigdy się nie skończy

Na pustyni, szatan we własnej osobie
Odwiedzi cię we śnie
Ukaże ci, obraz człowieka
Który, zabiłby bez zmrużenia oka
I tak, budzisz się z niewidzialną krwią na dłoniach

Na pustyni
Zamknięty w małej szklanej, niebieskiej kuli
Czuję jakbym klękał przed samym Bogiem
Przed sądem własnego sumienia
Krok po kroku, wstecz cofam się
I patrzę na swoje życie
Dziwnie jest patrzeć na swoje myśli i czyny
Które swe miejsce miały kilka lat temu
Wydają się one tak głupie i nieodpowiedzialne

Wróciłem z pustyni i wiem jedno
Człowiek bez wiary i nadziei
Nie przeżyłby jednego dnia

autor

Fenderpol

Dodano: 2008-08-15 17:55:29

Ten wiersz przeczytano 1975 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie