NA RATUNEK MIŁOŚCI
Miłość jest jak dziecko, trzeba ją
pielęgnować,
Trzeba o nią dbać oraz ją szanować.
Nie wszystkim jednak to wychodzi,
I zamiast się kochać, w złość ona
przechodzi.
Nie wiem dlaczego tak się dzieje,
Być może za mało czasu w nas widnieje.
Ludzie! Zwolnijcie, pomyślcie czasami,
Co się dzieje z tymi waszymi dniami,
Przecież nie można cały czas pracować,
Na miłość też trzeba czas odnotować.
Gdyż miłość, to nasza cudowna część
życia,
Która przeradza się w miłe przeżycia.
Na starość usiądziecie w wygodnym fotelu
I zaczniecie wspominać o dniu jednym z
wielu,
Z wspomnień będziecie się razem śmiali,
A śmiech wasz w młodość was oddali.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.