* * * NA ŚCIEŻCE ŻYCIA * * *

.. Sciezka życia idziemy , uczyć sie szczęscia na nowo
...
w słońcu promieni ... i zmysłowo ....spełniać sie na
nowo .......

Zamykam rozmarzone swoje oczy... Odrywam się od
otaczającej
mnie codziennej, szarej rzeczywistości... Przesuwam
swoje myśli w
kierunku marzeń, które nieodmiennie ku Twojej osobie
śmiało
szybują... śebym nie wiem jak się starał, próbował
skierować je w inną
stronę, one uparcie zawracają tam, gdzie Ty się
znajdujesz... Z Tobą
wiąSą najpiękniejszej pragnienia wędrówki po tęczowym
moście

Wiem, Se nie przezwycięSę ich pędu do Ciebie... Wiem
teS, Se
właśnie Ty wypełniasz w nich obrazy malowane
świetlistymi kolorami,
dobywanymi z całej palety barw... Zaczerpnąłem te
wielobarwne wzory z
Rajskiego Ogrodu... Rozwijam je, jak kobierzec utkany
ze
szmaragdowych traw, przeplatany róSnymi odcieniami
pąsowych róS...
Gdzieniegdzie wplatają się w niego złote płatki
kaczeńców na przemian
z błękitem chabrów... Kwiaty wyjęte z pięknej bajki...
Bajki, o
radościach czerpanych z miłości... Z piękna
spełnianych emocji...

piękny wiersz, gdy czyatałam go po raz pierwszy zrobił
na mnie wrażenie, tak jak za każdym następnym razem...
brawo

Przeczytałam parę razy. Nie żałuję tego czasu.

"Gdy przyjdzie dla mnie ta ostatnia chwila
Spojrzę z uśmiechem na przebytą drogę" - wybrałam
sobie ten fragment zabieram ze sobą by powtarzać jak
MANTRĘ! Świetny wiersz

Dwóch słów Ci trzeba, by Magii dotknąć, byś w deszczem
przetarł tęczowe okno,za nim krajobraz duszy ukryty,
kwiatowe wzgórza, wysokie szczyty…Lecz całe
piękno w Magii zaklęte, za serca górą, w krainie
świętej, srebrzyste echa Cię przyzywają, pachnie tam
wiosną, słonecznym majem, źródło mądrości
szczodrobliwością
dzieli każdego czystą miłością, każde szepnięcie,
duszy westchnienie
wypełni głębię słonecznym tchnieniem, minuty biegną
tak zgodnym rytmem,że z zadziwieniem nie raz
zakrzykniesz!
Nigdy nie spadną w przepaść na marne,bo Magia kręci
serce w zegarze przejrzystym żarem oczy zapłoną,kiedy
tam dotkniesz kamienia dłonią. Podmuch przeszłości
drzwi Twe zatrzaśnie i Cię otuli miłości płaszczem!

...tak chcielibyśmy mieć pewność,że ścieżka
nasza,którą przez życie idziemy,jest najlepsza...i,że
idąc nią nie stracimy czegoś pięknego...spodobał mi
się pomysł aby magia prowadziła:)

Niech magia stawia drogowskazy proste, na ścieżkach
gdzie zakręty są niezbyt ostre, niech magia wyznacza
szczytne w życiu cele, by odchodzić nam było do snu
weselej... Świetny wiersz Hermes.

...na ścieżce życia zaklinasz białą magię...by "Treść
życiowej misji wypełnić należycie
Nie tracić na marne żadnej godziny" - piękna metafora
i zamiar godziwy...

Też idę tą drogą, przenikając duszą i sercem poprzez
właśnie takie wiersze...