Na skrzydłach poezji
https://www.youtube.com/watch?v=GCNIpzonR1E
Gdy młody poeta rozpostarł skrzydła,
na niebie świeciła już pierwsza gwiazda,
chciał na szczyt polecieć, hen poza
chmury,
gdzie orły uwiły swoje pierwsze gniazda.
Lecz kiedy był już w połowie drogi,
sił mu zabrakło i musiał zawrócić,
poczuł że skrzydła ma jeszcze słabe,
by wysoko latać wzmocnić je musi.
Wtedy zrozumiał żeby wznieść się w górę,
nie wystarczy tylko pomachać skrzydłami,
trzeba brać przykłady od orłów sokołów,
co pięknie latały już wieki przed nami.
autor
Mariola Cuore
Dodano: 2017-08-23 13:32:09
Ten wiersz przeczytano 1100 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Praktyka czyni mistrza. Pozdrawiam
Człowiek uczy się całe życie!
Pozdrawiam!
Racja, warto poczytać przed napisaniem.
Pozdrawiam :)
Podoba sie wiersz i jego refleksja.
Nauka i doswiadczenia, czynia Mistrza, w kazdej
dziedzinie, zycia.
Pozdrawiam serdecznie, Mariolo.:)
Witaj. Madry i ladnie napisany wiersz. Zgadzam sie z
tym wzmacnianiem pior, a otwarte serce to dobry
poczatek. Moc serdecznosci.
ładnie:))Pozdrawiam:))
Ładnie poprowadzona refleksja :)
pouczająco i życiowo,,pozdrawiam :)
Bardzo dobre przesłanie:)
Popieram, w calej rozciaglosci :)
Pozdrawiam:)
najlepszą nauką jest wyciąganie wniosków na
przyszłość, z własnych, popełnionych błędów
to prawda, młodzi muszą uczyć się od doświadczonych
Zbyt często udajemy orły, sokoły, a tak naprawdę
jesteśmy MATOŁY... Miłego dnia. Fajny wiersz.
Bardzo fajny wiersz.
Pozdrawiam...
świetna ballada o poecie z pouczającą pointą
miłego popołudnia, Mariolko :)