Na smutnym statku poezji
Ile Ja bym dał, żeby więcej nie pisać........
Wciąż obłoki walczące, lejącą krwią
we wspomnieniach kruchych jak Mit
które krzyczą zwycięsko
Poeta Nikt
Lecz Albatros potężny, szyjący nić
Co potęgą szlocha jak nikt
Ona wskaże triumfalnie
Sił jego krzyk
I te siły mocarne, w czymś błysną
a pokłady smutku, jak My
Będą lękiem wrzeszczały
Poeta mistrz
autor
Melancholik
Dodano: 2006-04-23 13:24:47
Ten wiersz przeczytano 491 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.